Blues Café
|
organisation: SR&BC
artist: Backseat Boppers (B) more: photo selection |
© Rootsville 2016 |
|
Tweede editie van dit gratis evenement in een organisatie van de Stekense Rhythm & Blues Club. Mooi initiatief op de Grote Markt van Stekene, met als steeds een bezetting van gekende en minder gekende bands. Er was al redelijk wat volk komen opdagen om het Nederlandse The Blue Clay de debatten te zien openen. Hoewel Nederlands? Met Geert De Block aan de drums is er al zeker één Belg bij en een “inwijkeling” uit Nederland Wouter Verhelst aka Little Boy (gitaar, zang, accordeon en mandoline), wordt het meer een mix uit de Lage De band speelt akoestische blues folk en americana. Naast eigen werk speelt de band oude blues en hillbillynummers met invloeden uit bluegrass-, tex-mex- en zydeco muziek. Zeer energieke muziek dat aanzet tot dansen. Eigen werk wordt daarbij heel ingenieus afgewisseld met covers van onder meer: Big Bill Broonzy, The Carter Family en Joe Primrose waarvan we een verbluffende en naar eigen mogelijkheden aangepaste ‘St. James Infirmary’ te horen kregen. Dat geldt ook voor Stonewall Jacksons 'I Washed My Hands In Muddy Water'. Dit is echte “feel good music” en het was er van de eerste noot dan ook bal op. Zelfs de eerste dansers verschenen op de dansvloer om de benen te strekken op de tonen van onder andere ‘Rock This House’, ‘Woman Killin Me’ of nog ‘Bright Lights’. Zelfs de trekzak werd bovengehaald om wat zydeco de tent in te sturen. Schitterend gedaan en de twee toegiften die we te horen kregen, waren meer dan verdiend. Hierbij kwam levensgezellin van Wouter , Ilse Van Dooren, de band vervoegen. Dit was een optreden om “U” tegen te zeggen en een stevige opwarmer voor de volgende band. Als tweede op de affiche kregen wij The Rhythm Bombs voorgeschoteld. 4 Belgische toppers met een hart voor de zwarte blues & roots muziek, onder de deskundige leiding van Wouter Celis ofte Doghouse Sam. Verder vinden wij Patrick Indestege op double bass ,
Hoewel ze allemaal uit verschillende muziekgenres komen, weten ze als geen andere de blues opnieuw uit te vinden. Elke hebben ze een passie voor muziek geworteld in het verleden, weten ze dit alles aan te passen met hedendaagse grooves . Ook hebben ze een hart voor grootheden als John Lee Hooker, Son House of Mississippi John Hurt. Hun muziek zou je eerder lokaliseren in Louisiana of Mississippi en niet in Parijs en omstreken, maar toch slagen ze daar wonderwel in. Gisteren hebben Stekene even onveilig gemaakt. Het begon allemaal veelbelovend, maar naar mate hun optreden vorderde kwam er bij mij de mot in en had ik het na een tiental nummers wel gehad. Ik vond het allemaal veel te hard en luid. Jammer want de band gaf zich voor het volle pond, maar misschien ligt het wel aan mij, wie weet? Je wordt ouder papa!!
Geen idee wat die gasten voor het optreden hadden genomen, maar energie ten over mijn gedacht. Zo kregen we onder andere op speed gespeelde versies van Johnny Cash’s ‘Ring Of Fire’ of Chuck Berry’s ‘Johnny B. Good’. Verder nog zaken als ‘Machine Gun’, ‘Rock This Town’, ‘Spiderman’ of ‘Rockablilly Boogie’. Ik hoef dus niet te vermelden dat het dak van de tent er werd afgespeeld en het daar een vet feestje werd in Stekene. Al bij al een zeer geslaagd festival dat zeker navolging verdiend, ik heb mij daar ferm geamuseerd en tot noste joar! more: photo selection
|
Landen. De band wordt vervolledigd met Johnny Roscoe (zang en harmonica) en Repete van Merode (bas). Voor de gelegenheid hadden ze ook en toetsenman mij Jan Van Den Berghe oftewel de Boogie Man. 
Stanley Patty op gitaar en Marc Gijbels aan de drums. Dit kon dan ook niets anders dan een feestje worden, en dat werd het ook. Een band dat sinds vorig jaar terug van onder het stof werd weggehaald en er een stevige lap heeft op gegeven. Op de tonen van onder andere ‘House Party Tonight’, Kim Wilsons’ ‘I Can tell’ of de ‘T-Bone Boogie’ leek het of de jongens nooit waren weggeweest. Dikke ambiance op het podium en vast en zeker in de tent. Wouter weet als geen ander het publiek te bespelen en wet zich natuurlijk omringd door 3 topmuzikanten meet een stevige ritmesectie en een Stanley Patry die geregeld schitterende solo’s uit zijn gitaar tovert . Een optreden die de telmperatuur de hoogte deed inschieten met onder andere nog nummers als ‘Change My Ways’, ‘Greasy Kidds Stuff’ als ik mij niet vergis van Kid Ramos of de ‘Boogie Burst’. Veel energie, kracht en inzet maakten van dit optreden een hoogvlieger. Zoals de plaatselijk MC het kwam te zeggen : “ Voor een repetitie kan dit wel tellen.” 
Voorlaatste band, waren de Cotton Belly’s uit Frankrijk. Een bende jonge wolven met een groot hart voor country blues. De band bestaat uit Yann Malek (zang, harp, acoustic guitar, lapsteel ), Christophe Etienne (bas), Jérôme Perraut (gitaar) en Aurélie Simenele (drums).
Afsluiter dan de dag waren de Backstreet Boppers. Dit is een Belgische groep ontstaan in het jaar 2013. Voor mij, een viertal nobele onbekenden met klinkende namen als Shakin’ Kurt V (zang, harp en sax), Deer Hunter V (zang en upright bass), Flaming Frans (gitaar) en Big Joe (drums). Deze 4 vetkuiven brachten ons terug naar de roots van de muziek! Met rockabilly & surf, brengen de Backseat Boppers een geweldige muzikale ervaring mee
Al springend, schreeuwend, gillend en rollend maakten ze het podium onveilig! Stilstaan is gewoon onmogelijk om stil te staan. Wie dat kon, moet dringend een dokter raadplegen. Redelijk wat fans in de zaal met de aangepaste “Boppers” Tees en shirts en een aangepast dansje dat we al tijdens de vorige bands hadden mogen aanschouwen.
